Onwerkelijk was het zaterdag, de dag dat Sjaak definitief zijn huis ging verlaten, de dag van zijn crematie.
Mooi was de dienst, de vele mensen, bijzondere toespraken die krachtig en liefdevol waren, de ballonnen, de bloemen, de tranen, de vrienden van Mike die ervoor hem waren.

Extra speciaal maakt het, dat een Oom van Mike de dienst zelf regelde, geen afstandelijke begrafenisondernemer maar een een mooi betrokken mens die er mede voor heeft gezorgd dat het een persoonlijke dienst is geworden.
O.a. heeft Mike gesproken, zie hieronder een gedeelte zijn tekst:

Lieve vader,

Dankjewel voor het leven.
Dankjewel voor de liefde.
Dankjewel voor de schop onder mijn kont.
Dankjewel voor de lastige momenten.
Dankjewel voor de knuffels.
Dankjewel voor de liefde voor mijn moeder.
Dankjewel dat je mij, me gang hebt laten gaan

En pa, dankjewel, dat je ons allemaal dichter bij elkaar hebt gebracht.

Lieve pa... dank je wel.

Ik vind het pijnlijk om te zien dat Mike zijn vader moet gaan missen (zo ook zijn broer), Mike zijn moeder haar man, en vele andere voor wie Sjaak belangrijk is.

Voor mijzelf ben ik dankbaar dat ik hem heb mogen ontmoeten, mooie verhalen mogen horen. De tijd die er was, was kort maar krachtig. Het doet pijn dat er niet meer tijd was om Sjaak beter te leren kennen......
Hoe neem je afscheid van iemand die je nog maar zo kort kent??? Ik weet het niet, ik heb mijn gevoel gevolgd en ik hoop dat ik iets heb kunnen betekenen voor Mike.

Dag Sjaak....... ik heb genoten van je vele grapjes, je doorzettingsvermogen, je zachte wangen, koningennacht in de tuin met alle verhalen :-), die ene blik, dat bijzondere gesprek op de bank, in stilte samen zijn, dankjewel voor dat Mike er is en dat je ons nog dichter bij elkaar hebt gebracht. Dank je wel Sjaak......!

Dag Sjaak!