Hallo, Mijn blog is verhuist!

In 6 seconds word je automatisch doorgestuurd naar
ankeloves.nl
.

zaterdag 5 januari 2013

Website

Leuk dat je even komt kijken op mijn blog, maar ik heb nu een website :-)
Daar plaats ik weer dagelijks mijn 3 mooie momenten van de dag.

woensdag 10 oktober 2012

Ben ik nou zo "raar"?

Met deze vraag stond ik vanochtend op, na weer 1 van de vele dromen die ik op het moment heb. Voor mij niet een hele vreemde vraag, want ik stel hem mezelf wel vaker. Maar vandaag was het anders. Deze vraag bleef me bezig houden. Veel momenten passeerde mijn gedachten. Momenten waarop ik me niet begrepen voelde, eenzaam voelde en moest lachen om mijn eigenaardigheden.

Een maand geleden werd ik geconfronteerd met een aantal gebeurtenissen achter elkaar waar ik me even geen raad mee wist. Me weer dat kleine meisje van 7 voelde, die de wereld niet snapte en de wereld haar niet. Pijnlijk, ja dat was het zeker. Delen met ander, ho maar. Want dat is wat ik mezelf geleerd had. Zelf doen, inclusief stampvoeten als een 7 jarig meisje ;-) Terwijl ik dat deed, moest ik lachen en huilen tegelijkertijd.

Huilen om de pijn, en lachen omdat ik, ik was, nu een vrouw van 36 jr.

Nu een maand later, na veel momenten van stilstaan, staren naar het plafon, werken, gewoon mijn ding doen, luisteren en naar mezelf kijken.
Letterlijk naar mezelf kijken, in de spiegel en naar deze foto.

Foto Kim Buckard
 Ja, ik zie mijn neus waarbij ik denk, "goh, zal ik dan toch een heks zijn?"
En die rimpels, die had ik niet toen ik 7 was.
En ook al waren mijn ogen soms dik, rood en klein, de volgende dag waren ze weer wit en stralend.  Inclusief de glimlach want die kwam vanzelf weer terug.

Deze week sprak ik met iemand. Zij raakte mij. Zij vertelde over zichzelf, over de keuzes die zij gemaakt heeft. Pijnlijk, confrontatie met zichzelf, opluchting. Achter de vermoeide rode ogen, zat een glinstering en kracht. Zij gaat het wel reden, hoe is onbekend. Maar zij staat open, durft kwetsbaar te zijn, durft te delen en is eerlijk naar zichzelf, hoe pijnlijk en eenzaam soms ook.

Even zag ik mezelf, en dacht ja dat is ook zo'n "rare", die ook loopt te worstelen met zichzelf, kan lachen om zichzelf, in een dal zit en weer omhoog klimt, en zichzelf durft te laten zien.....

Dank je wel, voor alle mensen die zich echt durven te laten zien, want zo is deze "rare" wereld niet eenzaam en alleen.
Kunnen we samen huilen, lachen om ons zelf, samen de berg bewandelen, ieder zijn eigen weg.

En trots zijn, als we samen boven op de berg staan....


woensdag 12 september 2012

Een meisje uit Utrecht.

Er was eens een dromer .... die op een dag droomde dat zijn land schoon en mooi was. Dat de natuur, natuur was. Dat er mensen woonde die elkaar hielpen, belangeloos. Gewoon omdat het leuk is om daar te wonen met leuke mensen en die elkaar helpen. Samen kregen ze dezelfde droom.

Deze droom deelde ze met nog meer mensen uit andere landen. Ook deze mensen droomde mee, en deelde de droom weer met andere mensen. De droom vermenigvuldigde zich naar duizenden en duizenden mensen over de hele wereld.

Toen was er een meisje in Utrecht, die hoorde ook van deze droom. Ze ging mee dromen, en deelde deze droom ook met vele andere mensen in Utrecht.

En toen... bleek het helemaal geen droom te zijn maar de realiteit. En de realiteit is dat nu in ongeveer 100 landen door bewoners zelf,  in 1 dag hun eigen land, stad, bos wordt opgeruimd.

En dat meisje in Utrecht???
De mailbox loopt vol met aanmeldingen. Er wordt geschreven in kranten.
Scholen, bedrijven, wijken en buurtbewoners doen mee, de wethouder van Utrecht meld zich ook om mee te doen. Gesprekken bij instanties en bedrijven en de gemeente. Een dame op leeftijd meld zich, wil graag mee doen, met haar hondje.

En weet je wat zij het leukste vind, dat de droom die zij naar Utrecht bracht nu door zo veel mensen wordt geleefd. En zij het niet alleen hoeft te doen. Samen gaan we op 21 september in Utrecht de straat op, om al het zwerfafval op te ruimen. 

Wouw wat een energie komt er vrij als je samen durft te dromen, durft te delen en durft te vragen!

En dat meisje uit Utrecht ..... dat ben ik :-) 



 
Filmpje van 1 min over Keep it Clean day

 
In 41 sec uitgelegd wat Keep it Clean Day inhoud.

dinsdag 4 september 2012

En dan opeens...of toch niet opeens...

En dan opeens schrijf ik weer een blog, of toch niet opeens.
Alles heeft een rede. Ook dat ik een hele tijd niks geschreven heb. Niet omdat er niks gebeurde, juist heel veel. Mijn hoofd zat te vol, om het in woorden te kunnen omschrijven, een voor of nadeel van dyslecticus zijn ;-)

Ik zou kunnen schrijven over:

Keep it Clean Day en wat voor mooie momenten en acties dat oplevert :-)
# Dat mijn zus getrouwd is in Canada en dat ik daarbij mocht zijn :-)

Canada

# En dat ik met mijn andere zus wilde elanden heb gezien, en zoveel plezier heb beleeft.

Eland met jong

# Dat ik een kleine bijdrage heb mogen leveren aan een bijzonder boek van Kim Buckard
# Dat ik afgelopen weekend weer naar NNF mocht.



# En dat ik erg geniet van mijn neefje en nichtje en binnenkort hun ouders weg stuur, zodat we het rijk alleen hebben en super coole toetjes mogen maken. (tante zijn is Zo Cool!)


# Ik een super mooi zomer/tuin feest heb gehad.Met zoveel lieve vrienden!!!!



En zo kan ik nog wel verder gaan met alle mooie momenten. Maar ook met minder mooie dagen, die waren er ook.

Eigenlijk wou ik alleen maar bloggen over een tekst die ik vandaag weer mocht lezen. Een aantal jaar geleden had ik hem al wel eens gelezen, en dacht toen; Goh een mooie tekst.

Vandaag las ik hem weer, en hij kwam binnen, het raakte me diep. Met tranen en een grote glimlach las ik het volgende:

“Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure.

It is our light, not our darkness that most frightens us.

We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be?

You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won't feel insecure around you.

We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It's not just in some of us; it's in everyone.

And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.“


 tekst van Marianne Williamson

Op mijn twitter staat er in mijn bio: Onderzoeker, Ondernemend, Onzeker, Ondeugend, Ontdekkend, Ontmoeten, Blij-erd en Opzoek naar mijn droom! ♥♥♥ 

Na het lezen van de tekst van Marianne Williamson weet ik het zeker, ik ben de afgelopen tijd veel dichter bij mijn droom gekomen. En dat besefte ik vandaag.

En dat wou ik even delen met jou!




vrijdag 20 april 2012

Anke in de pure ruwe vorm.....

2 weken vakantie zitten er bijna op. Ik zou vooral niks gaan doen. Maar ja, de kosmos had wat anders voor mij in de planning, een hele snelle achtbaan waarbij je niet kan zien waar hij heen gaat.



Onzeker. Loslaten. Verdriet. Liefde. Ervaren. Onderzoeken. Heftig. Warmte. Schreeuwen. Verandering. Actie. Alleen. Stilstaan. Voelen. Tranen. Ademhalen. Delen. Herrie. Nieuw. Moeilijk. Spannend. Eng. Vernieuwing. Missen. Niet willen. Genegenheid. Blij. Moeten. Zijn. Stilte. Inspiratie. Doen. Ontdekken. Ontmoeten.

Dit alles mocht ik 'aangaan' in deze 2 weken, en de achtbaan staat nog niet stil. Hij dendert door.

Vanochtend werd ik wakker, in mijn 2e 'thuis'. Gewekt door mijn neefje en nichtje en ongeveer 40 knuffels. Ik werd 'bekogeld' en binnen no time was ik bedolven. Bedolven onder de puurheid van deze 2 kinderen.
Zoekplaatje.....
En toen besefte ik dat er nu toch wel iets is veranderd. Ik ervoer, dat alles wat ik voel, 'IK' ben. Geen maskers, geen muurtjes, maar Anke in de pure ruwe vorm.....